De verloren zoon

• Schrijver: Mr. J. H. Penning
• Regie: Sip Ramsteijn

Stormachtige ontwikkeling

De nog zeer jonge toneelvereniging ’t Centrum maakte, als men de krantenberichten uit die tijd leest, een stormachtige ontwikkeling door. Al snel na de oprichting sloeg men verwoed aan het repeteren en het instuderen van het eerste stuk.

Reputatie

Het is interessant om de prille en wat latere geschiedenis van ‘t Centrum aan de hand van de gespeelde stukken en krantenberichten uit die tijd te volgen. Binnen enkele jaren namelijk bouwde ’t Centrum een reputatie op waar ze trots op mocht zijn. Gezien de reacties in de pers en het grote aantal vaste bezoekers van haar uitvoeringen die zij zeer snel aan zich wist te binden. De kritieken waren bijna altijd zeer lovend en de uitvoeringen in Zidewinde trokken altijd volle zalen.

1e Voorzitter

Op 28 februari 1970 speelde ’t Centrum in Zidewinde, nauwelijks vijf maanden na haar oprichting, de klucht: “De verloren zoon” van H.J. Penning. Het was een lang maar goed stuk volgens de recensent van “De Echo van het Zuiden”. De uit-voering was voor, wat men toen “bejaarden” noemde, gratis te bezoe-ken. Op de zaterdagen moesten de bezoekers fl 2.00 afrekenen. Voor-zitter Ed ter Schiphorst verwelkomde het in grote getalen opgekomen publiek. In de krant spreekt men van 475 toeschouwers, waaronder dus het college van burgemeester en wethouders van Sprang- Capelle en een delegatie van zustervereniging Gezelligheid.

Geslaagde avond

De hoofdrollen werden in dit stuk gespeeld door o.a. Elly Ramsteijn, Elly Braspenning, Wim de Bie en Albert Smids terwijl ook regisseur Sip Ramsteijn een rol voor zijn rekening nam. De in Sprang-Capelle bekende kunstschilder Bert van Dongen en Firma Rempt verzorgden het decor. De Echo van het Zuiden sprak van een uitnemend geslaagde avond. De bejaarden, welke gratis deze avond mochten bijwonen, waren goed op-gekomen.

Ondervermelde teksten “Inhoud toneelstuk” zijn overal letterlijk overgenomen uit de programmaboekjes.

Inhoud toneelstuk

Penning tekent ons hier een vrouw op leeftijd, een moeder, een karakter zo gaaf, dat wij allen van haar houden en met haar meevoelen en meeleven om haar eerlijke strijd, welke zij te voeren heeft tussen de liefde voor haar beide zoons. Zij moet kiezen tussen haar beide zoons. Een moeder kan veel verdragen... kan ook verdragen, dat zij haar "sterke" zoon zal verliezen, omdat de "zwakke" zoon haar steun en toewijding nodig heeft. En dan acht zij het niet, dat die zwakke zoon voor haar slechts een bron van verdriet was en... zal blijven.