Met hartelijke gelukwensen

• Schrijver: Dick van Maasland
• Regie: Theo Gelsing

Na drie jaar

Toen ’t Centrum na drie jaar weer op het toneel verscheen werd het podium bevolkt door acteurs waarvan er niet één de naam Ramsteijn droeg. Wellicht had de familie Ramsteijn een grotere invloed op het gebeuren binnen de vereniging dan goed en/of wenselijk werd geacht en is het daardoor tot een breuk gekomen al is dit niet met zekerheid vast te stellen of aan te tonen. Dit laat onverlet dat de familie Ramsteijn van zeer grote waarde is geweest in de beginperiode van ’t Centrum en zeer zeker zijn positieve bijdrage heeft geleverd aan het grote succes dat ‘t Cen-trum al vrij snel na haar oprichting had. Het ontbreken van de naam Ramsteijn op de affiches van ’t Centrum moet ook voor het Sprang-Capelse publiek even wennen zijn geweest.

Nieuwe regisseur

Eerst in maart 1979 verschijnt er weer een berichtje in de plaatselijke pers over ’t Centrum en wordt aange-kondigd dat ze op zaterdag 10 maart “Met de hartelijke gelukwensen” op de planken zal brengen. Dit is een blijspel in drie bedrijven geschreven door Dick van Maasland. De nieuwe artistieke leider bij ’t Centrum was Drunenaar Theo Gelsing geworden, een man die vele jaren succesvol de regie zou voeren.

Spannende avond

Het moet voor de debuterende regisseur een spannende avond zijn geweest. In zijn eerste stuk als regisseur speelden de nieuwkomers Willy van Beek, Marry Molenaar, Albert-Jan de Vries, Johan de Rooij, Cobie Kraak en Antoinet Snijders voor het eerst mee. Vandaar dat dit ook een bijzondere spannende avond geweest moet zijn voor de “oude rotten” Francien Merkx, Albert Smids en Wim de Bie. Ook zij wisten natuurlijk niet hoe hun medespelers het er bij hun debuut vanaf zouden brengen. Theo Gelsing was overigens ook regisseur van de Drunense operettevereniging Révérence en was dus ongetwijfeld al wel aan het één en ander gewend.

Recensie

Volgens de plaatselijke pers werd er spontaan, vol inzet en rolvast ge-speeld en had souffleur Ad Dekkers nauwelijks iets te doen. De decors zagen er heel verzorgd uit en de grime was zoals hij zijn moet. Zodoende waren er complimenten voor iedereen.

Inhoud toneelstuk

Toon Hermans had eens een conference op zijn repertoire: “Vader gaat op stap”. Waarschijnlijk heeft dit de schrijver geïnspireerd tot het schrijven van dit spel, ware het niet dat wij de realiteit meemaken, daags na het doorzakken van Antoon Roos, na een zakenbespreking. Schaamte en schuldgevoelens jegens zijn huisgenoten wil hij verbergen achter een conservatief masker. Zijn vijf en twintig jarig huwelijksfeest dreigt daardoor de mist in te gaan. Het spel begint daags voor dit jubileum en … de bloemen komen … maar ook de gasten ... ongenode gasten?